Noong panahong iyon, ang pagkain ay limitado sa kung ano ang ginawa sa paligid dito; sa madaling salita, isang maliit na hanay ng mga gulay na nagmula at inaalagaan sa bansa, na may mababang uri ngunit magandang kalidad at pagiging bago: malawak na beans, kastanyas, acorn, ilang repolyo, ilang cereal, parsnip, butil, langis ng oliba, alak, pulot at hindi. marami pang iba. 3>

Makasaysayang Katotohanan

Noong panahong iyon, humigit-kumulang 90 porsiyento ng populasyon ang nagtrabaho sa lupain, ngunit hindi ito ang kanilang ginang! Ang mababang produksyon ng isda at karne ay dumiretso sa mga mesa ng pinakamataas.

Ito ay parsnip o parsnips ( Pastinaca sativa L. ), mula sa pamilyang Apiaceae ( Umbelliferae ), isa sa pinakasikat sa pang-araw-araw na pagkain. Unti-unti, napalitan ito ng mga ugat ng patatas ( Solanum tuberosum L .), na dinala sa Europa ng mga Espanyol na tumuklas, mula sa Timog Amerika – ang pinanggalingan nito.

Mga kondisyon ng paglaki

Ang nakalimutang halaman na ito ay katutubong sa hilagang hemisphere. Ang lamig ay tumitindi at nagpapaganda ng lasa nito. Mas pinipili ang maluwag at mabuhangin na mga lupa; ito ay napaka-bukid, dahil hindi ito nangangailangan ng espesyal na pangangalaga sa paglilinang nito – mas madali kaysa sa mga karot.

Palibhasa ang lupa ay hindi lamang nagbibigay, kundi nagbabantay din at isang kamalig; ang parsnip ay maaaring manatili doon sa taglamig, pagkatapos na ang tuktok na mga dahon ay bumagsak. Kaya, ito ay aanihin kung kinakailangan sa bahay.

Mga katangian at katangian

OKMalinaw na ang isa sa mga kinakailangan para sa ating kalusugan ay ang mahalagang paggamit ng balanse at makatwirang sari-saring pagkain. Sa paraan ng rehabilitasyon, nagdaragdag ako ng ilang mga katangian ng parsnip: malapit na nauugnay sa karot ( Daucus carota L .), Mayroon itong mga ugat na puti o cream; ito ay higit na malusog kaysa sa dati, mas masustansya at may tipikal at mas matinding matamis na aroma.

Paano kumain ng parsnip

Maaari itong lutuin, inihaw, pinirito, nilaga at para sa pagpapayaman at pampalasa ng mga sopas at confectionery. Nananatili ang maliliit na bahagi ng produksyon sa lugar ng Serra de Estrela. Bihira itong makitang ibinebenta sa maliliit o malalaking komersyal na lugar.

Bagaman sa mga paggalaw na ito ng "globalized man", kapag pinag-uusapan natin ang tungkol sa mga ekosistema, nakakalimutan o binabalewala natin na tayo ay kabilang o kumukumpleto ng isa. sa kanila. Ito ang dahilan kung bakit, sa lahat ng oras, tayo ay (dapat) nasa dinamikong balanse sa Kalikasan.

Sa paghahambing na ito, lahat ng biodiversity, sa partikular na seasonal at proximity na mga halaman ng pagkain, sa ating ecosystem, ay nagtatag din at kumpletuhin itong regular na balanse at pagkakasundo sa isa't isa. Paminsan-minsan, inilalagay ko ang mga varieties na ginawa ko sa pagsubok sa pagluluto. Narito ang huling halimbawa: soy soup kasama ng mga parsnip at carrot sticks, na nilagyan ng bahagyang ambon ng langis ng oliba, sa pagtatapos ng pagluluto.

Lalong lumalakas ang ingay ng mga trayng mga krisis na itinutulak ng mga salita, ng mga tiyan, ng mga ginulo at marami pang iba. Malapit na ba ang ating kalayaan sa pagkain mula sa labas, sa maliit na sulok ng ating udder ng biosphere?

Bukod sa pagiging producer, isang natural na bangko ng pagkain laban sa gutom at isang natural na parmasya, ang makapangyarihang Kalikasan ay isa ring tagapagtustos ng unpolluted energies for the soul.

Siya nga pala, at para matapos, naaalala ko at ibinalita ko ang isang salawikain na madalas ginagamit sa bahay ng aking mga ninuno. Maaari pa nga itong ilagay sa itaas ng ilang consumerist na advertising o maging sa harap ng exit door ng marami sa atin: "imbak ang makakain, huwag itabi ang gagawin".