Εκείνη την εποχή, η διατροφή περιοριζόταν σε ό,τι παρήχθη εδώ- με άλλα λόγια, ένα μικρό σύνολο λαχανικών που προέρχονταν και εξημερώνονταν στη χώρα, μικρής ποικιλίας αλλά καλής ποιότητας και φρεσκάδας: φασόλια, κάστανα, βελανίδια, λίγο λάχανο, μερικά δημητριακά, τσερίβια, σιτηρά, ελαιόλαδο, κρασί, μέλι και όχι πολλά άλλα.

Ιστορικά στοιχεία

Εκείνη την εποχή, περίπου το 90% του πληθυσμού δούλευε τη γη, αλλά δεν ήταν δική τους! Η χαμηλή παραγωγή ψαριών και κρέατος πήγαινε κατευθείαν στο τραπέζι των ανώτερων.

Ήταν το cherivia ή το παστινάκι ( Μαστίχα sativa L. ), του Apiaceae ( Umbelliferae ), ένα από τα πλέον επιλεγμένα στην καθημερινή διατροφή. Σταδιακά αντικαταστάθηκε από τη ρίζα πατάτας ( Solanum tuberosum L .), που έφεραν στην Ευρώπη οι Ισπανοί ανακαλύπτες από τη Νότια Αμερική - τον τόπο προέλευσής της.

Συνθήκες καλλιέργειας

Αυτό το ξεχασμένο φυτό κατάγεται από το βόρειο ημισφαίριο. Ο ψυχρός καιρός εντείνει και ενισχύει τη γεύση του. Προτιμά τα χαλαρά, αμμώδη εδάφη- είναι πολύ ανθεκτικό, καθώς δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα στην καλλιέργεια - ευκολότερη από τα καρότα.

Καθώς το έδαφος όχι μόνο δίνει, αλλά και φυλάει και είναι σιταποθήκη, ο παστινάκος μπορεί να παραμείνει εκεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αφού πέσει το φύλλωμα στην κορυφή. Με αυτόν τον τρόπο, θα συγκομίζεται ανάλογα με τις ανάγκες στην πατρίδα.

Χαρακτηριστικά και ιδιότητες

Είναι σαφές ότι μια από τις προϋποθέσεις για την υγεία μας είναι η πολύτιμη πρόσληψη μιας ισορροπημένης και ορθολογικής ποικιλίας τροφίμων. Προς αποκατάσταση, θα προσθέσω ορισμένα χαρακτηριστικά του παστινάπου: στενός συγγενής του καρότου ( Daucus carota L .), έχει λευκές ή κρεμώδεις ρίζες- είναι πολύ πιο νόστιμο από αυτό, πιο θρεπτικό και έχει πιο έντονο τυπικό και γλυκό άρωμα.

Πώς να καταναλώσετε παστινάκι

Μπορεί να βράσει, να ψηθεί, να τηγανιστεί, να μαγειρευτεί και να χρησιμοποιηθεί για να εμπλουτίσει και να αρωματίσει σούπες και επιδόρπια. Παρασκευάζεται ακόμη σε μικρές εκτάσεις στην περιοχή Serra de Estrela, αλλά είναι σπάνιο να το βρείτε προς πώληση σε μικρά ή μεγάλα εμπορικά καταστήματα.

Παρόλο που σε αυτούς τους περιπάτους του "παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου", όταν μιλάμε για οικοσυστήματα, ξεχνάμε ή αγνοούμε ότι ανήκουμε ή συμπληρώνουμε ένα από αυτά. Γι' αυτό το λόγο, κάθε στιγμή βρισκόμαστε (πρέπει να βρισκόμαστε) σε δυναμική ισορροπία με τη Φύση.

Σε αυτή την σύγκρουση, όλη η βιοποικιλότητα, ιδίως τα εποχιακά και τοπικά φυτά διατροφής, στο οικοσύστημά μας, εγκαθιδρύουν και συμπληρώνουν επίσης αυτή την κανονική ισορροπία και αρμονία. Κατά καιρούς, δοκιμάζω τις ποικιλίες που παράγω. Ορίστε το τελευταίο παράδειγμα: σούπα σόγιας με παστινάκια και κλαδί καρότου, με μια πλευρά ελαιόλαδο,κοντά στο τέλος του μαγειρέματος.

Ο θόρυβος των δίσκων της κρίσης που σπρώχνουν προς τα εμπρός οι λέξεις, οι κοιλιές, οι αφηρημένοι και πολλοί άλλοι διασκεδαστές αυξάνεται. Μήπως η ανεξαρτησία της διατροφής μας από το εξωτερικό, σε αυτή την πανταχού παρούσα γωνιά της βιόσφαιρας, είναι κοντά;

Εκτός από παραγωγός, φυσική τράπεζα τροφίμων κατά της πείνας και φυσικό φαρμακείο, η παντοδύναμη Φύση είναι επίσης προμηθευτής καθαρής ενέργειας για την ψυχή.

Εν κατακλείδι, θυμάμαι και φέρνω στο μυαλό μου μια παροιμία που επαναλαμβανόταν συχνά στο σπίτι από τους προγόνους μου. Θα μπορούσε να τοποθετηθεί ακόμη και πάνω από κάποια καταναλωτική διαφήμιση ή ακόμη και μπροστά από την πόρτα εξόδου πολλών από εμάς: "κράτα αυτό που τρως, μην κρατάς αυτό που κάνεις".