Bilimsel adı: Brassica oleracea L Var. capitata Rubra .

Kaynak: Ilıman ve Akdeniz Avrupa'sı, muhtemelen kuzey İtalya'da.

Aile: Crucifers veya Pirinçgiller .

Özellikler: Otsu bitkiler, pürüzsüz, yakut yapraklı (lamina yüzeyi pürüzsüzdür ve antosiyanin pigmentleri içerir), büyük, tek bir terminal lahana oluşturmak için birbirine yakın. Bitkiler vejetatif faz sırasında yaklaşık 40-60 cm yüksekliğe ulaşabilir. Dik ve sığ kök sistemi.

Fekundasyon: Sarı, hermafrodit, kendine verimli çiçekler çoğunlukla arılar tarafından tozlaştırılır ve tohum üretimi ile meyve üretir.

Tarihi Gerçekler/İlginçlikler: Kökenleri çeşitlidir, Danimarka ve Yunanistan'da her zaman kıyı bölgelerinde yabani formları bulunur. M.Ö. 4000'den beri tüketilmektedir. M.Ö. 2500'den beri Mısırlılar tarafından zaten biliniyordu ve daha sonra Yunanlılar tarafından yetiştirildi. Organize bir ürün olarak kırmızı lahana Kuzey Avrupa kökenlidir ve Kelt İskandinav halkları tarafından tanıtılmıştır.

14. yüzyılda Romalılar tarafından Avrupa'ya getirilmiş ve köylüler tarafından beslenmelerinde kullanılmıştır. 18. yüzyıla kadar Avrupa'da aristokrasi tarafından yenmeye başlanmamıştır. Eski zamanlarda sindirime yardımcı olmak ve sarhoşluğu gidermek için kullanılırdı. Başlıca üreticileri Çin, Hindistan ve Rusya'dır.

Biyolojik Döngü: İki yıllık bitki (75-121 gün), 2 yıla kadar dayanabilir, sonra başaklanır.

En yaygın olarak yetiştirilen çeşitler: "Rojo Marner Fruhrot", "Kalibos", "Black head", "Ruby dynasty", "Red ruby", "Red jewel", "Rodeo", "Ruby Ball", "Red drumhead", "Primero", "Pedro", "Bandolero", "Buscaro", "Purple cabbage".

Yenilebilir kısım: Yapraklar (ağırlık 600-1000 gr)

Çevresel koşullar

Toprak: Çeşitli toprak türlerine uyum sağlar, ancak orta ila killi, gevşek, iyi drene edilmiş, humus bakımından zengin ve iyi drene edilmiş taze derin toprakları tercih eder. pH 6.0-7.0 olmalıdır.

İklim Bölgesi: Akdeniz ve ılıman bölge.

Sıcaklıklar: Optimum: 14-18ºC Minimum kritik sıcaklık: - 10ºC Maksimum kritik sıcaklık: 35ºC

Bitki örtüsü sıfır: 6ºC

Güneşe maruz kalma: Tam güneşi sever ve 12 saatten uzun günlerde çiçek açar.

Bağıl nem: Yüksek

Döllenme

Döllenme: İyi ayrışmış koyun ve inek gübresi uygulaması. Dayanıklı bir çeşit olan lahana, sığır gübresini, ev kompostlarını ve iyi ayrışmış kentsel katı atıkları iyi kullanan bir bitkidir. Geçmişte toz kireç, gelişme ve büyümenin büyük bir uyarıcısı olarak kullanılmıştır. Asit topraklarda komposta kalsiyum, Lithothame (deniz yosunu) ve kül ekleyin.

Yeşil gübre: Ryegrass, lucerne, beyaz yonca, lupulin ve tarla fasulyesi.

Besin gereksinimleri: 2:1:3 veya 3:1:3 (azot: fosfor: potasyum) ve kalsiyum, zorlu olarak kabul edilir.

Yetiştirme teknikleri

Toprak hazırlığı: Çift uçlu kavisli nozullu kazıyıcı derin sürme, kesekleri parçalama ve yabani otları yok etme için kullanılabilir. Tarlada 1-2,0 m genişliğinde sırtlar oluşturulabilir.

Dikim/ekim tarihi: Neredeyse tüm yıl boyunca, ancak Eylül-Kasım aylarını tavsiye ederim.

Dikim/tohumlama türü: Yonca ekim tepsilerinde.

Çimlenme: 20-30ºC arası sıcaklıklarda 5-10 gün.

Çimlendirici fakülte: 4 yıl

Derinlik: 0,5-2 cm

Pusula: Sıra arası 50-80 x Sıradaki bitkiler arası 30-50 cm.

Transplantasyon: Ekimden 6-7 hafta sonra veya 5-10 cm boyunda 3-4 yapraklı olduklarında (Kasım ayından önce veya Kasım ayında).

Dernekler: Havuç, marul, soğan, ıspanak patates, kekik, pazı, nane, maydanoz, rezene, kereviz, domates, pırasa, lavanta, fasulye, bezelye, salatalık, pancar, kediotu ve kuşkonmaz.

Rotasyonlar: Solanaceae grubundaki bitkiler (domates, patlıcan vb.) ve kabakgiller (balkabağı, salatalık, kabak vb.) bu ürün için iyi emsallerdir. Ürün kaldırıldıktan sonra en az 5-6 yıl boyunca araziye geri döndürülmemelidir. Gübrenin tam olarak ayrışmadığı araziler için iyi bir üründür ve bir ürün rotasyonu şeması başlatılabilir.

Acılar: Çapalama, tepeleme, lahana 1 m'den daha yüksek olduğunda kazıklama, malçlama.

Sulama: 10-15 gün aralıklarla serpilerek veya damlatılarak.

Entomoloji ve bitki patolojisi

Haşereler: Lahana yaprağı tırtılı, gri yaprak biti, yaprak madencisi larvası, sümüklü böcek ve salyangozlar, nematodlar, tavan arası ve lahana sineği, knotweed, lahana güvesi.

Hastalıklar: Tüylü mildiyö, külleme, alternariosis, çürüklük, beyaz pas, kabuk ve virüs hastalıkları.

Kazalar: Asitliğe, erken filizlenmeye, marjinal nekroza, bor ve molibden eksikliklerine ve sıcak ve kuru rüzgarlara karşı zayıf tolerans.

Hasat ve Kullanım

Ne zaman hasat edilmeli: Lahana sık ve sert olduğunda, ekimden 100 ila 200 gün sonra sap tabandan kesilir ve dış yapraklar çıkarılır (Mart-Mayıs).

Üretim: 30-50 t/ha/yıl.

Saklama koşulları: 0-1ºC ve %90-98 bağıl nemde, 5-6 ay boyunca, kontrollü CO2 ve O2 ile.

Besin Değeri: Bu lahana türü karotenoidler ve klorofil açısından daha zengindir ve vitaminler, K, C, B6, B9, kalsiyum, demir (diğer lahanalardan daha yüksek), manganez, magnezyum, kükürt, bakır, brom, silikon, iyot, çinko ve potasyum açısından zengindir. Ayrıca kükürt içeren amino asitler içerir.

Kullanır: Salatada, pişmiş olarak ve gıda endüstrisinde renklendirici olarak.

Tıbbi: Çoğu lahana gibi, aromayı belirleyen ve kanserin başlamasını önleyen glukozinolatlar içerdiği için bazı kanser türlerinin görülme sıklığını önler. Antosiyaninler antioksidan güce sahiptir ve ülser tedavisinde kullanılır. Antianemik etkileri vardır, soğuk algınlığına karşı, idrar söktürücü, enerjiktir ve Alzheimer ile savaşır.

Uzman tavsiyesi: Bu ürünün sonbahar-kış aylarında, çok yüksek olmayan sıcaklıklardan, yağışlardan ve daha yüksek bağıl nemden yararlanarak ekilmesini tavsiye ederim. Her zaman bu mevsimlerde ekime uygun bir çeşit seçin. Salyangoz zararlısını durdurmak için (bu zamanda en yaygın olanı) aktif madde, demir içeren yem kullanın veya bira ile tuzaklar yapın.